Pałac Lobkowitzów w Żaganiu (GALERIA)

Piękna rezydencja położona nad Bobrem. Śląski zamek pamięta czasy Wallensteina i księcia Piotra Birona oraz jego córek. 

Pałac zdobi niemal 200 maszkaronów! Wnętrza to m.in. piękne sztukaterie. To jeden z najciekawszych zabytków Żagania, obok słynnego klasztoru z biblioteką. 

"Pałac Lobkowitzów w Żaganiu (niem. Sagan, Sagan in Schlesien, miasto w województwie lubuskim. Historycznie przynależy do Dolnego Śląska) – barokowy pałac wybudowany w latach 1631-86 w Żaganiu. Obiekt położony w południowo-wschodniej części Żagania. Obecny wygląd nie jest pierwotny; pałac był kilkakrotnie przebudowywany i remontowany. W latach po wybudowaniu pałacu, spełniał funkcję mieszkalną, dziś natomiast pełni jedynie funkcje kulturalne i publiczne jako Żagański Pałac Kultury. Znajduje się nad brzegiem rzeki Bóbr. Otoczony jest rozległym parkiem krajobrazowym. Pałac został wzniesiony na miejscu średniowiecznego zamku Piastów z przełomu XIII i XIV wieku. Historia tego zabytku łączy się z Księstwem Głogowsko-Żagańskim. W roku 1627 cesarz Ferdynand II sprzedał księstwo żagańskie czeskiemu księciu, dowódcy i politykowi, Albrechtowi Wallensteinowi [...]" 

"[...] Z inicjatywy Wallensteina rozpoczęła się budowa rezydencji obronno-reprezentacyjnej (palazzo in fortezza ), którą zaprojektował Wincenty Boccaccio. W 1646 r. księstwo stało się własnością księcia Vaclava Eusebiusa von Lobkowitza. To właśnie on w 1670 r. podjął się kontynuacji budowy pałacu. Tym razem projektantem był Antonio della Porta, który zmienił nieco projekt Boccaccia tak, aby przypominał rodową siedzibę Lobkowitzów w Roudnicy. W 1674 r. zakończono budowę skrzydła północnego, na przełomie 1678 i 1679 – skrzydła zachodniego, a w 1693 roku – skrzydła wschodniego. Lobkowitz, w 1786 roku, sprzedał księstwo żagańskie księciu Kurlandii – Piotrowi Bironowi. Ten powierzył prace przebudowy pałacu swojemu szwagrowi – Christophowi Johannowi Friedrichowi hrabiemu von Medem, który części pomieszczeń nadał klasycystyczny wystrój sztukatorski, który częściowo zachował się do naszych czasów. Okres panowania najmłodszej córki Birona, Doroty de Talleyrand-Perigord  (21 sierpnia 1793 w Berlinie -  19 września 1862 w Żaganiu), księżnej de Dino, był czasem największego rozkwitu miejscowej rezydencji [...]" 

"[...] W końcu lat czterdziestych XIX w. rozebrano południowe, parawanowe skrzydło pałacu, a wjazd na dziedziniec poprzedzono dwoma podjazdami, między którymi usytuowano nową oranżerię, wzniesioną w 1847 roku. Wnętrza pałacu otrzymały wówczas nowy wystrój. Wjazd do pałacu, od strony północnej i zachodniej, poprzedzają dwa murowane mosty, które wiodą nad suchą fosą. Wejścia do pałacu umieszczone są w kamiennych portalach. Otwory okienne zwieńczone są maszkaronami, nazywanymi grymasami diabła. Jest ich 197, każdy inny. Od strony południowej, czyli od dziedzińca, rosną cztery platany. Mają one upamiętniać córki Piotra Birona. Izby w pałacu połączone są ze sobą przejściami na jednej osi, tzw. amfiladami. Część sal na piętrze zachowała klasycystyczną dekorację sztukatorską, która pochodzi z lat 90. XVIII wieku. Jest to między innymi największa z sal – sala kryształowa. W latach 1965-1983 nastąpił remont pałacu, w celu dostosowania go do pełnienia funkcji Żagańskiego Pałacu Kultury" (za: Wikipedia) 

strona oficjalna i więcej informacji: 

http://www.palac.zagan.pl/

https://urzadmiasta.zagan.pl/turystyka/zabytki/zespol-palacowo-parkowy/

https://zpk.zagan.pl/zwiedzanie/

https://zabytek.pl/pl/obiekty/zagan-palac

mapa/lokalizacja:

https://maps.app.goo.gl/hSF6rgaFoQEeBwSPA

polecam również:

#pałac,    #HistorycznyDolnyŚląsk 

polecam również: 

#Żagań 

niezależny, autorski i niekomercyjny projekt dotyczący historii i uroków Dolnego Śląska, Sudetów i okolic 

Materiały fotograficzne i tekstowe (jeżeli nie zaznaczono inaczej - np. wolne media, cytat, wskazanie innego autora) należą do autora bloga! Zabraniam powielać i kopiować chronionych treści bez oznaczenia autorstwa. 

CC BY-NC-ND

Autorem bloga jest Robert - muzealnik, dziennikarz, przewodnik, animator, teatrolog, regionalista-amator, bloger od 2011 roku