Na blogu wielokrotnie wspominałem o uczniach Bacha, którzy pochodzili z miast Dolnego Śląska i o poetach z regionu, których wiersze mistrz wykorzystywał w swoich kantatach i pasjach. Pisałem także o popularyzatorach twórczości Bacha i kolekcjonerach jego dzieł. Z wielkim barokowym kompozytorem związani byli też artyści żyjący wiele lat po nim, w XIX i XX wieku. Dolnoślązacy, którzy przyczynili się do materialnego upamiętnienia mistrza z Lipska, autorzy jego pomnika i grobu! Jeden pochodził z Oleśnicy, drugi z Wołowa, ale wychował się w Wałbrzychu.
Zapraszam do lektury ciekawostek związanych z dziedzictwem jednego z największych muzyków w dziejach. Dwa dzieła Dolnoślązaków powstały w odstępie czasowym ponad 100 lat, w przestrzeni dzieli je jedynie… około 130 metrów.
23 kwietnia 1843 roku w Lipsku odsłonięto najstarszy pomnik Jana Sebastiana Bacha (tzw. Altes Bach-Denkmal). Inicjatorem budowy był kompozytor i promotor twórczości Bacha - Felix Mendelssohn (który 20 lat wcześniej, 1823 roku, odwiedził Wrocław i Duszniki-Zdrój, ponieważ jego wuj Nathan Mendelssohn prowadził działalność gospodarczą na Śląsku – w Nysie, Dusznikach i Kłodzku - na ten temat TUTAJ). W 1829 roku w Lipsku odbyło się pierwsze po śmierci Bacha wykonanie jego „Pasji według św. Mateusza” (we Wrocławiu rok później - na ten temat TUTAJ). Pomnik był kolejną inicjatywą, mająca na celu propagowanie zapomnianego dorobku geniusza baroku. Autorem projektu pomnika Bacha był Julius Hübner, malarz pochodzący z Dolnego Śląska (urodzony 27 stycznia 1806 roku w Oleśnicy), i jego szwagier, Eduard Bendemann. Z powodu problemów Bendemanna ze wzrokiem, Hübner przejął projektowanie. Gotowy obiekt wykonali rzeźbiarze. Pomnik znajduje się w Lipsku do dziś.
_-_Holzstich.jpg)
Ojciec Juliusa Hübnera - Ernst August Hübner - był dyrektorem w Oleśnicy. Artysta początkowo pobierał lekcje rysunku we Wrocławiu u Augustina Siegerta (uczeń Jacquesa-Louisa Davida, autora "Śmierci Marata"!). Jako ciekawostkę można podać, że zachował się portret siostry malarza, namalowany przez młodego Juliusa Hübnera. Na obrazie, w tle widać wieże katedry we Wrocławiu.
Hübner, portret siostry z wieżami katedry we Wrocławiu, licencja: Alte Nationalgalerie, Staatliche Museen zu Berlin / Andres
Kilger [CC BY-NC-SA]
W 1950 roku odbyło się poświęcenie nowego grobu Bacha. W 1949 roku architekt Kunz Nierade otrzymał pierwszą nagrodę za pracę konkursową na projekt krypty Bacha w Thomaskirche w Lipsku. Brązowa płyta nagrobna jego projektu obecnie jest wmurowana w posadzkę w kościele. Kunz Nierade urodził się 7 listopada 1901 roku (95 lat po Hübnerze) w Wołowie. Od 1905 roku (po śmierci ojca) mieszkał w Wałbrzychu, gdzie ukończył gimnazjum (mieszkańcem Wałbrzycha był latach 1905 - 1919, w książce adresowej z 1913 roku, jego matka - wdowa Elisabeth Nierade - jest wymieniona pod adresem Bäckerstraße 4, dziś jest to ul. Rycerska). Kształcił się jako architekt.
Warto dodać, że ten artysta związany z Wałbrzychem był też autorem powojennego projektu odbudowy opery w Lipsku. Gmach wzniesiono w latach 1954-1960 według projektu Kunza Nierade i Kurta Hemmerlinga i w stylu neoklasycystycznym (pierwotna operę - tzw. Neues Theater – wybudowano według projektu Carla Ferdinanda Langhansa z Wrocławia w XIX wieku).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz