Wyjątkowo urodziwa siedziba centrum kultury. Tam podpisano ważne powojenne porozumienie.
To niewątpliwie jeden z najwspanialszych budynków w polskiej części Górnych Łużyc.
"Miejski Dom Kultury w Zgorzelcu (daw. Górnołużycka Hala Chwały, Górnołużycka Hala Pamięci, niem. Oberlausitzer Ruhmeshalle, Oberlausitzer Gedenkhalle) – monumentalna budowla w stylach neobarokowym (tzw. styl wilhelmiński) oraz neoklasycystycznym położona w Zgorzelcu blisko Nysy Łużyckiej. Budynek w zamyśle powstawał jako pomnik patriotyzmu i pamięci dwóch niemieckich cesarzy – Wilhelma I i Fryderyka III (pierwszych cesarzy zjednoczonych Niemiec). Budynek postanowiono nazwać „Górnołużycką Halą Chwały”, ale używano też nazwy „Górnołużycka Hala Pamięci”. Budowa obiektu została sfinansowana z dobrowolnych składek od ludności Górnych Łużyc. Projektantem, a zarazem budowniczym zabytku był mieszkający w Görlitz architekt Hugo Behr. Kamień węgielny został położony 18 października 1898 r. (rocznica urodzin cesarza Fryderyka III). Uroczyste otwarcie nastąpiło 28 listopada 1902 r. w obecności cesarza Wilhelma II. Rok później rozpoczęto organizację muzeum, którego otwarcie miało miejsce 1 czerwca 1904 r., i przyjęto nazwę „Kaiser-Friedrich-Museum”. W muzeum zgromadzono miejskie zbiory sztuki, starodruki, militaria, zbiory numizmatyczne, eksponaty starożytne, a także przedmioty będące dziełem regionalnych artystów [...]"
"[...] Po II wojnie światowej zbiory muzeum zaginęły, zostały skradzione, a część trafiła do Wrocławia. 6 lipca 1950 podpisano tam układ zgorzelecki dotyczący wytyczenia ustalonej już granicy na Odrze i Nysie Łużyckiej. Dokument został podpisany przez premierów Polski i NRD – Józefa Cyrankiewicza i Otto Grotewohla.
Hala jest budowlą centralną łączącą charakter obiektu zabytkowego oraz pomnika. Łączna wysokość budynku wynosi 42 m. Kopuła zwieńczona koroną cesarską pokrywa na zewnątrz główne pomieszczenie budynku – właściwą Halę Chwały. Jej wysokość w świetle wynosi ok. 21 m, rzut poziomy to kwadrat o boku ok. 19 m. Od wewnątrz kopułę wieńczy dziewięć witraży (w tym jeden duży okrągły). Na wprost wejścia do holu znajdowały się, wykonane z białego marmuru, dwa posągi pierwszych cesarzy niemieckich: Wilhelma I i Fryderyka III o wys. 3 m każdy, autorstwa prof. Johannesa Pfuhla z Berlina (obecnie znajduje się tam lustro). Witraż zdobiący niszę znajdującą się za posągami zdobił wizerunek wschodzącego słońca. Na zewnątrz w elewacji zachodniej znajduje się monumentalny portyk kolumnowy z tympanonem. Zewnętrzną szatę tej fasady tworzą dwie grupy rzeźb autorstwa Hugo Lederera z Berlina. Po lewej stronie schodów znajduje się wyobrażenie wojny, nad którym zamieszczono relief przedstawiający „okrucieństwa wojny”. Po prawej stronie – pokój z reliefem „błogosławieństwa pokoju”. Znajdujące się między nimi fryzy przedstawiają sceny składania hołdu Germanii przez Niemcy Południowe i Północne. Autorem ich jest Reinhard Schnauder z Drezna. Jest on także autorem: rzeźb Wiktorii – nad szczytem tympanonu, Sztuki i Historii na froncie bocznym (północnym)" (za: Wikipedia)
Hala jest budowlą centralną łączącą charakter obiektu zabytkowego oraz pomnika. Łączna wysokość budynku wynosi 42 m. Kopuła zwieńczona koroną cesarską pokrywa na zewnątrz główne pomieszczenie budynku – właściwą Halę Chwały. Jej wysokość w świetle wynosi ok. 21 m, rzut poziomy to kwadrat o boku ok. 19 m. Od wewnątrz kopułę wieńczy dziewięć witraży (w tym jeden duży okrągły). Na wprost wejścia do holu znajdowały się, wykonane z białego marmuru, dwa posągi pierwszych cesarzy niemieckich: Wilhelma I i Fryderyka III o wys. 3 m każdy, autorstwa prof. Johannesa Pfuhla z Berlina (obecnie znajduje się tam lustro). Witraż zdobiący niszę znajdującą się za posągami zdobił wizerunek wschodzącego słońca. Na zewnątrz w elewacji zachodniej znajduje się monumentalny portyk kolumnowy z tympanonem. Zewnętrzną szatę tej fasady tworzą dwie grupy rzeźb autorstwa Hugo Lederera z Berlina. Po lewej stronie schodów znajduje się wyobrażenie wojny, nad którym zamieszczono relief przedstawiający „okrucieństwa wojny”. Po prawej stronie – pokój z reliefem „błogosławieństwa pokoju”. Znajdujące się między nimi fryzy przedstawiają sceny składania hołdu Germanii przez Niemcy Południowe i Północne. Autorem ich jest Reinhard Schnauder z Drezna. Jest on także autorem: rzeźb Wiktorii – nad szczytem tympanonu, Sztuki i Historii na froncie bocznym (północnym)" (za: Wikipedia)
lokalizacja/mapa:
strona oficjalna instytucji:
polecam również inne posty z tego miasta:
niezależny, autorski i niekomercyjny projekt dotyczący historii i uroków Dolnego Śląska, Sudetów i okolic
****
Materiały fotograficzne i tekstowe (jeżeli nie zaznaczono inaczej - np. wolne media, cytat, wskazanie innego autora) należą do autora bloga! Zabraniam powielać i kopiować chronionych treści bez oznaczenia autorstwa.
CC BY-NC-ND
Autorem bloga jest dziennikarz, przewodnik, teatrolog, regionalista-amator, bloger od 2011 roku.
****
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz