Świat bohaterów, bogów i życia codziennego wypalony w glinie.
Na wystawie stałej sztuki starożytnej w Warszawie podziwiać można m.in. przykłady ceramiki w stylu czarnofigurowym i czerwonofigurowym.
"Muzeum Narodowe w Warszawie (MNW) – muzeum sztuki w Warszawie, założone w 1862 r. jako Muzeum Sztuk Pięknych w Warszawie, narodowa instytucja kultury; jedno z największych muzeów w Polsce i największe w Warszawie. Muzeum Narodowe w Warszawie gromadzi zbiory sztuki starożytnej (egipskiej, greckiej, rzymskiej), malarstwa polskiego od XIII wieku, a także galerię malarstwa obcego (włoskie, francuskie, holenderskie, niemieckie i rosyjskie), zbiory numizmatyczne i rzemiosła artystycznego. Nowy gmach zaprojektowali Tadeusz Tołwiński i Antoni Dygat. Kamień węgielny wmurowano 15 czerwca 1927 roku. Budowa trwała z przerwami do 1938 roku z powodu problemów finansowych miasta oraz bankructw wykonawców. Gmach został uszkodzony w czasie obrony Warszawy we wrześniu 1939. Podczas II wojny światowej część eksponatów uległa zniszczeniu, większość z nich jednak uratowano dzięki wysiłkowi pracowników muzeum. Gmach został uszkodzony także w 1944 [...]"
"[....] Zbiory Sztuki Starożytnej. Utworzone w 1938 roku. Ich podstawę stanowił depozyt Uniwersytetu im. J. Piłsudskiego w Warszawie, który obejmował wiele zabytków egipskich odkrytych przez badaczy w Edfu pod kierownictwem K. Michałowskiego. Po zakończeniu II wojny światowej Związek Muzeów Polskich uchwalił w 1946 roku na zjeździe w Nieborowie, że warszawskie Muzeum Narodowe ma stać się punktem centralnym dla zbiorów zabytków sztuki starożytnej. Zbiory Sztuki Starożytnej obejmują kolekcje: Antyku (Starożytna Grecja, Starożytny Rzym, Etruria), Wschodu (Mezopotamia, Iran, Syria, Palestyna) i Starożytnego Egiptu" (za: Wikipedia)
"Zabytki na ekspozycji stałej są datowane od 8 tysiąclecia p.n.e do V w. n.e. Osobne gabloty zajmują przykłady sztuki nowoczesnej inspirowanej starożytnością (zarówno Grecją i Rzymem, jak i Egiptem) z XVIII i XIX wieku, aby pokazać kontynuację pewnych trendów, tematów i podkreślić fascynację cywilizacjami antycznymi. Odwiedzający nową Galerię Sztuki Starożytnej znajdzie tu zarówno mumie egipskie (ludzkie i zwierzęce) i sarkofagi, wyposażenie grobowców ważnych urzędników egipskich (łoże, urny, figurki Uszebti, naczynia), portrety grobowe (w tym Portret Chłopca z Fayum) części architektury grobowej i świątynnej (kolumny, kapitele, „Ślepe Wrota”), tabliczki z pismem klinowym, pieczęci, elementy uzbrojenia, monety, rzeźby, antyczne szkło i ceramikę, mozaikę, jak i inskrypcje w różnych językach starożytnych (greckim, łacińskim, aramejskim, punickim i akadyjskim). Klasyczną formę prezentowania zbiorów uzupełniają multimedialne instalacje, np. omawiające pieczęci starożytnego Bliskiego Wschodu czy, największą w Polsce, kolekcję antycznych waz" (za: https://www.mnw.art.pl/o-muzeum/galer/galeria-sztuki-starozytnej/)
"Styl czerwonofigurowy (technika czerwonofigurowa, malarstwo czerwonofigurowe) – sposób malowania naczyń w starożytnej Grecji. Wszedł w życie około 530 roku p.n.e. Polegał na delikatnym wyskrobywaniu żądanej sceny lub postaci na wcześniej wymalowanym firnisem i wypalonym naczyniu. Zastosowanie tej techniki wiąże się z twórczością malarza Andokidesa, ucznia Eksekiasa. W odróżnieniu od stylu czarnofigurowego umożliwiał bardziej szczegółowe oddawanie detali. Dzięki odpowiedniemu wypalaniu uzyskiwano czerwone postaci na czarnym tle. Technika ta była łatwiejsza i dawała lepsze efekty artystyczne niż styl czarnofigurowy. Przy jej wykorzystaniu powstały największe dzieła malarstwa wazowego
Styl czarnofigurowy (technika czarnofigurowa, malarstwo czarnofigurowe) – stosowany w starożytnej Grecji sposób zdobienia naczyń ceramicznych. Technika ta polegała na użyciu firnisu. Artysta malował nim postaci i przedmioty, które po wypalaniu nabierały czarnego koloru, a reszta naczynia – czerwonego. Styl ten powstał najprawdopodobniej w Koryncie w VII/VI wieku p.n.e." (za: Wikipedia)
mapa/lokalizacja:
strona oficjalna:
polecam również:
***
galeria urlopowa - poza Dolnym Śląskiem i Sudetami
******
niezależny, autorski i niekomercyjny projekt dotyczący historii i uroków Dolnego Śląska, Sudetów i okolic (... a także innych miejsc, które odwiedziłem, oraz spraw, które mnie zainteresowały)
Materiały fotograficzne i tekstowe (jeżeli nie zaznaczono inaczej w podpisach - np. wolne media, cytat, wskazanie innego autora) należą do autora bloga! Zabraniam powielać i kopiować chronionych treści bez oznaczenia autorstwa.
publikowane zdjęcia mojego autorstwa nie powstają w wyniku użycia narzędzi AI (sztucznej inteligencji), ujęć z dronów, obróbki graficznej polegającej na montażu, dodawaniu i wymazywaniu elementów. Fotografie mają charakter dokumentacji odwiedzonych miejsc i obiektów, w takiej formie, w jakiej je oglądałem.
licencja praw autorskich materiałów własnych na blogu zezwalająca na użycie na określonych warunkach
CC BY-NC-ND
autorem bloga jest Robert - muzealnik, dziennikarz, przewodnik, animator, teatrolog, regionalista-amator, bloger od 2011 roku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz