W odbudowanej kamienicy znajduje się klimatyczny lokal.
Wrażenie robią odtworzone sklepienia (naśladujące oryginalne gotyckie i renesansowe). Historyzujące wnętrze wypełniają również neobarokowe polichromie.
"Kamienica Pod Starą Szubienicą – kamienica na wrocławskim Rynku, na południowej pierzei Rynku, tzw. stronie Złotego Pucharu. Kamienica swoją nazwę zawdzięcza szubienicy, która od 1515 roku stała naprzeciwko, na placu, gdzie obecnie znajduje się pomnik Aleksandra Fredry. Najwcześniejszy murowany budynek wzniesiony na parceli datowany jest na pierwszą dekadę XIV wieku. Na początku XVI wieku kamienica została podniesiona do czterech kondygnacji i uzyskała trzy dachy w układzie szczytowym. W 1554 roku przeszła gruntowną przebudowę, nadano jej renesansowy charakter. Około roku 1600 przebudowano szczyty kamienicy nadając jej manierystyczny wygląd. W 1849 (lub po 1850) roku zmieniono wygląd witryn w przyziemiu, nadano im neogotycki i neorenesansowy wygląd. W trzech pierwszych dekadach XX wieku w kamienicy znajdowała się winiarnia firmy G. Blumenthal & Co (1898–1905), cukiernia Carla Franka Die Große Schöne, a w okresie wojennym piwiarnia Wrocławska Piwnica. Na przełomie wieków XIV i XV właścicielem kamienicy (do 1420) był Baltizar Beyer [...]"
"[...] W XIX wieku kamienica była własnością kupieckiej żydowskiej rodziny Immerwahrów, handlującej głównie tekstyliami na całym świecie. Z tego rodu wywodziła się śpiewaczka operowa Ottilie Immerwahr oraz pierwsza kobieta, która otrzymała w 1900 roku tytuł doktora na Uniwersytecie Wrocławskim, Clara Immerwahr-Haber. Podczas działań wojennych, w 1945 roku, kamienica uległa całkowitemu zniszczeniu. W latach 1953–1960 lub 1954–1955 trwały prace rekonstrukcyjne kamienicy; budynek odbudowywano w stylu renesansowo-barokowym, nawiązując do stanu z ok. 1600 roku, ale w uproszczonej formie. Do rekonstrukcji użyto cegieł żebrowych (profilowanych) i autentycznej cegły gotyckiej uzyskanej z rozbiórki. Autorami projektu byli: lwowski architekt i konserwator zabytków Wincenty Witold Rawski, bratanek architekta Wincentego Rawskiego, i wrocławski architekt Waldemar Połoczanin. Kamienica została skrócona od południowej strony – obecnie na tyłach budynku widoczny jest gotycki mur, pozostałość po zniszczonej części południowej. W kamienicy przez wiele lat znajdowała się herbaciarnia Herbowa. W latach 90. znajdował się tu lokal Can Can, następnie restauracja Cesarsko-Królewska, od 2023 znajduje się tu Pub regionalny Św. Jan" (za: Wikipedia)
strona oficjalna:
mapa/lokalizacja:
polecam również:
******
niezależny, autorski i niekomercyjny projekt dotyczący historii i uroków Dolnego Śląska, Sudetów i okolic (... a także innych miejsc, które odwiedziłem, oraz spraw, które mnie zainteresowały)
Materiały fotograficzne i tekstowe (jeżeli nie zaznaczono inaczej w podpisach - np. wolne media, cytat, wskazanie innego autora) należą do autora bloga! Zabraniam powielać i kopiować chronionych treści bez oznaczenia autorstwa.
publikowane zdjęcia mojego autorstwa nie powstają w wyniku użycia narzędzi AI (sztucznej inteligencji), ujęć z dronów, obróbki graficznej polegającej na montażu, dodawaniu i wymazywaniu elementów. Fotografie mają charakter dokumentacji odwiedzonych miejsc i obiektów, w takiej formie, w jakiej je oglądałem.
licencja praw autorskich materiałów własnych na blogu zezwalająca na użycie na określonych warunkach
CC BY-NC-ND
autorem bloga jest Robert - muzealnik, dziennikarz, przewodnik, animator, teatrolog, regionalista-amator, bloger od 2011 roku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz