Unikatowe zabytkowe wnętrza we wrocławskim muzeum!
To jeden z najcenniejszych tego typu zabytków w Polsce, a zarazem jedno z rzadziej odwiedzanych przez turystów miejsc we Wrocławiu!
Cudem ocalone wyposażenie nieistniejącej już barokowej kamienicy kupieckiej we Wrocławiu. Stanowią prawdziwy fenomen w skali regionu. Są także jedną z nielicznych tego typu zbiorów zabytków w Polsce.
Oryginalny barokowy Pokój Beyersdorfów z około 1730 roku wyłożony niebieskimi jest płytkami w typie Delft. Pochodzi z kamienicy wrocławskiego kupca Adriana Bögela, znajdującej się przy Placu Solnym. Zostały one przeniesione z kamienicy przed II wojną światową. W czasie konfliktu pierwotna lokalizacja pokoju uległa zniszczeniu. Pomimo uszkodzenia pałacu, w którym pokój został umieszczony jako ekspozycja, niezwykle cenne zbiory ocalały. Wnętrze do dziś zachwyca. Jest częścią muzeum dostępną w ramach zwiedzania wystaw czasowych.
"Pałac Królewski we Wrocławiu, także pałac Spätgenów lub zamek królów pruskich – zespół pałacowy stanowiący od XVIII do XX wieku wrocławską rezydencję pruskich królów z dynastii Hohenzollernów, obecnie siedziba Muzeum Miejskiego Wrocławia (w tym Muzeum Sztuki Medalierskiej). Pierwszy budynek pałacowy został wzniesiony ok. 1710 roku. Inicjatorem budowy był baron Hans Ernt von Pein und Wechmar, który zmarł w 1705 w Wiedniu, a prace kontynuował jego spadkobierca Johannes Ernst von Pein und Wechmat. 6 listopada 1717 roku pałac został odkupiony od Ludopha Josepha von Peina (syna Ernsta) przez barona Heinricha Gottfrieda von Spätgen. Autorem projektu pałacu był Lucas von Hildebrandt, twórca m.in. wiedeńskiego belwederu. W 1750 budynek został wykupiony przez króla Prus Fryderyka II Wielkiego; od tego czasu nosił miano pałacu królewskiego, zwanego czasem też fryderycjańskim [...]"
"[...] Po wykupieniu pałacu przez króla Prus otoczono dziedziniec honorowy niskimi oficynami, od strony ogrodu natomiast dobudowano w latach 1796–1797 według projektu Carla Gottharda Langhansa długie i wąskie skrzydło południowo-zachodnie, sięgające aż do fortyfikacji na obecnym pl. Wolności. Po wyburzeniu fortyfikacji nastąpiła dalsza rozbudowa pałacu: około 1845 Friedrich August Stüler zbudował w stylu włoskiego neorenesansu skrzydło południowe, rozciągające się równolegle do Fosy i przylegające poprzecznie do południowo-zachodniego, zakończone obustronnie otwartymi arkadowymi pawilonami, z czasem przeszklonymi. Po I wojnie światowej i ogłoszeniu w Niemczech republiki przekształcono pałac w muzeum. Podczas II wojny światowej południowe i południowo-zachodnie skrzydło spłonęły i zostały wyburzone w latach 60. XX wieku, pozostał jedynie budynek kuchni i zachodni pawilon arkadowy" (za: Wikipedia)
strona oficjalna:
mapa / lokalizacja:
moja relacja z pałacu:
polecam również:
*****
niezależny, autorski i niekomercyjny projekt dotyczący historii i uroków Dolnego Śląska, Sudetów i okolic (... a także innych miejsc, które odwiedziłem, oraz spraw, które mnie zainteresowały)
Materiały fotograficzne i tekstowe (jeżeli nie zaznaczono inaczej w podpisach - np. wolne media, cytat, wskazanie innego autora) należą do autora bloga! Zabraniam powielać i kopiować chronionych treści bez oznaczenia autorstwa.
publikowane zdjęcia mojego autorstwa NIE POWSTAJĄ w wyniku użycia narzędzi AI (sztucznej inteligencji), ujęć z dronów, obróbki graficznej polegającej na montażu, dodawaniu i wymazywaniu elementów. Fotografie mają charakter dokumentacji odwiedzonych miejsc i obiektów, w takiej formie, w jakiej je oglądałem.
licencja praw autorskich materiałów własnych na blogu zezwalająca na użycie na określonych warunkach
CC BY-NC-ND
autorem bloga jest Robert - muzealnik, dziennikarz, przewodnik, animator, teatrolog, regionalista-amator, bloger od 2011 roku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz