Klimatyczna miejscowość w Sudetach!
Ten kurort to prawdziwa perełka. Są tam stare budynki, mała architektura i mnóstwo przyrody!
Zapraszam na spacer okraszony zdjęciami Polanicy i historią zdroju.
"Polanica-Zdrój (niem. nazwa urzędowa Altheide-Bad, zwyczajowa Bad Altheide, cz. Starý Bor) – miasto uzdrowiskowe w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim. Położona jest w dolinie Bystrzycy Dusznickiej u podnóża masywu Piekielnej Góry (południowo-wschodni kraniec Gór Stołowych), a południowa część miasta (dzielnica Sokołówka) na zboczach Gór Bystrzyckich w pobliżu Kamiennej Góry. Miejscowość należała do hrabstwa kłodzkiego. Miasto leży na granicy Gór Stołowych, Gór Bystrzyckich i Kotliny Kłodzkiej. Do tego obszaru dotarł lądolód skandynawski w okresie zlodowacenia staropolskiego. Roślinność Polanicy-Zdroju jest zróżnicowana. Na łąkach i polanach Polanicy-Zdroju licznie rośnie pełnik europejski, zwany „różą kłodzką” [...] .
"[...] Nazwa Heyde (niem. „wrzosowisko”, „puszcza” albo „pustać”, „polana”) pojawiła się po raz pierwszy w źródłach pisanych w 1347 przy okazji wymienienia z nazwy dóbr należących do rodu von Glaubitzów (von Glubosów). Od lat 70. XIX w. miejscowość zaczęto nazywać Bad Altheide, akcentując w ten sposób funkcję uzdrowiska. Formalnej zmiany nazwy z Altheide na Altheide-Bad dokonano w 1925. W latach 1706–1707 zakon jezuitów wybudował okazały dwór z kaplicą, który zaczął służyć pierwszym kuracjuszom, docierającym do Polanicy od połowy XVIII w. W 1747 wieś stanowiła nadal współwłasność jezuitów i szpitala w Kłodzku, od 1765 miała ona już trzech właścicieli: zakon jezuitów, szpital i radcę handlowego Genedla. W 1787 znaczna część majątku wraz ze źródłami znalazła się w rękach Fryderyka von Redena, dyrektora Wyższego Urzędu Górniczego we Wrocławiu. W 1840 Polanica zasłynęła tym, że ma wodę skuteczną przeciwko „słabościom podbrzusza”. Właściwości wód polanickich zbadano ponownie i dokładnie w 1846 [...]"
"[...] Od 1879 zaczęto wykorzystywać miejscowe złoże borowiny. Już w 1880 było około 300 kuracjuszy, a w 1890 – 726. Rozpoczęto butelkowanie wody mineralnej. W 1890 doprowadzono linię kolejową z Kłodzka, co przyczyniło się do rozwoju uzdrowiska. Okres świetności rozpoczął się w 1904 roku, kiedy uzdrowisko nabył właściciel wrocławskiego browaru, Georg Haase. W 1900 w Polanicy było 1313 kuracjuszy, w 1907 – 4828, w 1910 – 6404, a w 1913 – 9024. W tych też latach powstała znaczna część zabudowy pensjonatowej i mieszkaniowej. Zakwaterowanie w uzdrowisku zapewniało około 10 hoteli i 120 pensjonatów, a leczeniem zajmowało się 12 lekarzy. We wczesnych latach międzywojennych liczba kuracjuszy dochodziła do 10 000. Z ważniejszych inwestycji okresu międzywojennego wymienić należy teatr zdrojowy na 700 miejsc, otwarty w 1925 i nowe łazienki z 1930" (za: Wikipedia)
W 1912 roku w uzdrowisku zmarł Oswald Collmann, dyrektor Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu.
W 1943 roku w Polanicy przebywał w czasie wojny jako dziecko, René Kollo - jeden z najważniejszych śpiewaków niemieckich II połowy XX wieku. W 2019 roku w Polanicy-Zdroju zmarł Zbigniew Horbowy, polski artysta plastyk zajmujący się wzornictwem przemysłowym, szkłem unikatowym i użytkowym, profesor na Wydziale Ceramiki i Szkła oraz rektor Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, uważany za czołowego polskiego projektanta szkła użytkowego i twórcę własnej szkoły wzorniczej.
na zdjęciach m.in.:
kościół pw. Wniebowzięcia NMP, wybudowany w 1910 w stylu neobarokowym.
park Zdrojowy, z 1906
teatr zdrojowy – z 1925
dom zdrojowy – pijalnia wód mineralnych, z 1911, w stylu secesyjno-klasycystycznym z halą spacerową
sanatorium Wielka Pieniawa – dawny dom zdrojowy zbudowany przez Andreasa Ernsta w 1906
kamienny krzyż z figurą Chrystusa z XIX wieku
betonowa rzeźba niedźwiedzia polarnego z 1910, upamiętniająca hipotetyczną granicę lądolodu w okresie zlodowacenia
a także:
a także:
współczesna mała architektura: pomniki Akiby Rubinsteina, dr. Józefa Matuszewskiego, kuracjuszki z pieskiem i kuracjuszy na trawie, niedźwiadki polanickie
strona oficjalna:
mapa/lokalizacja:
polecam również:
polecam również inne wpisy oznaczone tagiem:
niezależny, autorski i niekomercyjny projekt dotyczący historii i uroków Dolnego Śląska, Sudetów i okolic (... a także innych miejsc, które odwiedziłem, oraz spraw, które mnie zainteresowały)
Materiały fotograficzne i tekstowe (jeżeli nie zaznaczono inaczej w podpisach - np. wolne media, cytat, wskazanie innego autora) należą do autora bloga! Zabraniam powielać i kopiować chronionych treści bez oznaczenia autorstwa.
publikowane zdjęcia mojego autorstwa nie powstają w wyniku użycia narzędzi AI (sztucznej inteligencji), ujęć z dronów, obróbki graficznej polegającej na montażu, dodawaniu i wymazywaniu elementów. Fotografie mają charakter dokumentacji odwiedzonych miejsc i obiektów, w takiej formie, w jakiej je oglądałem.
licencja praw autorskich materiałów własnych na blogu zezwalająca na użycie na określonych warunkach
CC BY-NC-ND
autorem bloga jest Robert - muzealnik, dziennikarz, przewodnik, animator, teatrolog, regionalista-amator, bloger od 2011 roku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz