"Katedra" hydrotechniki. Zabytkowy zbiornik jest wyjątkową atrakcją Gdańska.
Niezwykłe miejsce jest dostępne tylko przez kilka letnich tygodni z uwagi na to, że jest domem nietoperzy!
"Zbiornik Wody Stara Orunia (niem. Hochbehälter Ohra) – zabytek hydrotechniczny, dawny miejski rezerwuar wody pitnej Gdańska, oddany do użytku w 1869 r. Współcześnie atrakcja turystyczna, punkt widokowy, a także obszar Natura 2000 w postaci siedliska nietoperzy. Zbiornik położony jest na południu miasta w dzielnicy Orunia-Św. Wojciech-Lipce, na Oruni, nieopodal zabytkowego Parku Oruńskiego, w ciągu wzgórz zaczynających się na Górze Pięciu Braci. Powstanie zbiornika było elementem programu budowy systemu wodociągowo-kanalizacyjnego w Gdańsku, realizowanego przez ówczesnego burmistrza Leopolda von Wintera. Autorem projektu systemu i opisywanej budowli był pruski architekt i inżynier Eduard Friedrich Wiebe. Budowa zbiornika została ukończona w 1869 r. Był on zasilany grawitacyjnie rurociągiem z położonej ponad Gdańskiem miejscowości Pręgowo. Również wypływ wody ze zbiornika do położonej poniżej wzgórz miejskiej sieci odbiorczej odbywał się grawitacyjnie [...]"
"[...] Rezerwuar pełnił więc funkcję analogiczną do wieży ciśnień, wyrównując dobowe wahania poboru wody. Jednak w odróżnieniu od wieży ciśnień, zbiornik znajdował się pod ziemią i woda w obydwu kierunkach była tłoczona grawitacyjnie. Zbiornik na Oruni należał do kategorii niskiego ciśnienia, z uwagi na nieznaczną wysokość posadowienia (ok. 40 m n.p.m.), co było przyczyną jego wyłączenia z eksploatacji w 1978 roku. Ceglany obiekt ma kształt kwadratu o bokach długości 40 metrów. Wewnątrz znajduje się 11 naw spoczywających na łukach 8 arkad. Powierzchnia całkowita wynosi 1496 m², a pojemność 5700 m³. Rozpiętość łuków arkad wynosi 4 m. Wysokość komory zbiornika dochodzi do 5 m. Budowla została wykonana z cegieł wyprodukowanych w cegielni w Kolibkach. W latach 2016–2018 zbiornik poddany został rewitalizacji, aby umożliwić zwiedzanie. Podczas prac m.in. odkopano i zakonserwowano ceglane stropy, wymieniono pierwotne nakrycie zbiornika z gleby na lżejsze kruszywo. Zbiornik został wpisany do gminnej ewidencji zabytków w 2019 roku i jest elementem Gdańskiego Szlaku Wodociągowego. Miejsce zimowania nocków: zagrożonego wyginięciem łydkowłosego, a także rudego, Natterera i dużego. Występuje tu również gacek brunatny" (za: Wikipedia)
strona oficjalna:
mapa/lokalizacja:
polecam również:
galeria urlopowa - poza Dolnym Śląskiem i Sudetami
******
niezależny, autorski i niekomercyjny projekt dotyczący historii i uroków Dolnego Śląska, Sudetów i okolic (... a także innych miejsc, które odwiedziłem, oraz spraw, które mnie zainteresowały)
Materiały fotograficzne i tekstowe (jeżeli nie zaznaczono inaczej w podpisach - np. wolne media, cytat, wskazanie innego autora) należą do autora bloga! Zabraniam powielać i kopiować chronionych treści bez oznaczenia autorstwa.
publikowane zdjęcia mojego autorstwa nie powstają w wyniku użycia narzędzi AI (sztucznej inteligencji), ujęć z dronów, obróbki graficznej polegającej na montażu, dodawaniu i wymazywaniu elementów. Fotografie mają charakter dokumentacji odwiedzonych miejsc i obiektów, w takiej formie, w jakiej je oglądałem.
licencja praw autorskich materiałów własnych na blogu zezwalająca na użycie na określonych warunkach
CC BY-NC-ND
autorem bloga jest Robert - muzealnik, dziennikarz, przewodnik, animator, teatrolog, regionalista-amator, bloger od 2011 roku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz