To już drugi odcinek cyklu, w którym przedstawiam moje własne refleksje z wielokrotnych odwiedzin w tym ciekawym parku. Na wstępie przypomnę, że to jeden z najmłodszych obszarów chronionych w zasięgu Dolnośląskiego Zespołu Parków Krajobrazowych. Jedno z moich ulubionych miejsc (co widać po ilości wpisów). O każdej porze roku. Bo jak tu nie kochać tego parku!
Przecież na jego terenie leżą takie perły, jak: Sokołowsko, Lesista, Borowa, Waligóra, zamek Rogowiec. To też urokliwe zakątki okolic Mieroszowa, Wałbrzycha, Jedliny-Zdroju czy Boguszowa-Gorc. Niezwykłe atrakcje przyrodnicze, historyczne i kulturalne.
W tej części będzie właśnie o przyrodzie.
Najpierw garść podstawowych danych. Park Krajobrazowy Sudetów Wałbrzyskich powstał w 1998 roku – 20 lat temu. Powierzchnia parku wynosi 6493 ha, a jego otuliny 2894 ha. Administracyjnie leży na terenie powiatu wałbrzyskiego (samorządy: Wałbrzych, Czarny Bór, Mieroszów, Głuszyca, Boguszów Gorce, Jedlina Zdrój). Geograficznie są to Sudety Środkowe. Dokładnie obejmuje: środkową najwyższą część Gór Kamiennych (z pasmem Lesistej - 851 m n.p.m.) i zachodnią część Gór Suchych (z Waligórą - 936 m n.p.m.) oraz wschodni fragment Gór Wałbrzyskich (masyw Borowej - 854 m n.p.m.) i Rybnicki Grzbiet. Od południa graniczy z czeskim obszarem chronionym CHKO „Broumovsko” .
Pomimo że wspomniane góry są stosunkowo niskie, to jednak dzięki specyficznej strukturze geologicznej charakteryzują się one dużą stromością stoków i silnie zróżnicowanym profilem linii grzbietowej. Zapewnia to wędrowcom moc wrażeń i pasjonujące panoramy!
Należy się jednak przyjrzeć też temu, co mniejsze – roślinom i skałom. Ciekawostek cieszących wzrok nie brakuje. I to o każdej porze roku.
Interesującym pomnikiem przyrody są Szczeliny Wiatrowe w Paśmie Lesistej. Te twory dzięki specyficznej strukturze pokazują, jak oddychają góry. Zimą wydobywa się z nich ogrzane powietrze, a latem chłodne podmuchy. Bywa, że szczeliny można też usłyszeć.
Nie brakuje też form skalnych. Do najciekawszych zalicza się Małpią Skałę na północnym stoku Kostrzyny oraz leżące tuż obok Czerwone Skały na stoku Suchawy.
Ale są też inne pomniejsze urozmaicenia tego typu rozsiane po górach parku. Nie są tak widowiskowe jak piaskowce w skalnych miastach Gór Stołowych czy strzeliste skupiska skał w Rudawach Janowickich, ale zasługują na uwagę.
Pasjonująca jest żywa przyroda tych terenów. Park Krajobrazowy Sudetów Wałbrzyskich obfituje w widowiskowe elementy roślinne. Bo czy lasy tych gór nie są wspaniałe?! Choć głównie spotkamy świerki, nie brakuje też buków czy modrzewia. Właśnie te drzewa zapewniają wiosną i jesienią kontrastowe i efektowne widoki. Latem koją i relaksują soczystą zielenią.
Jeżeli idzie o barwy, to nie można zapomnieć o kwiatach. Tu szczególnie kilka gatunków oferuje niezwykłe widoki. Wczesną wiosną budzą się śnieżyce. Między Sokołowskiem a Andrzejówką rosną słynne polany śnieżycowe w Górach Suchych. Przez około tydzień dolina niewielkiego strumienia (nazwa Góry Suche zobowiązuje – jest na ich terenie mało wody) zamienia się w dywan białych dwonkowatych kwiatów. Widoki niezapomniane.
Jeżeli je przegapimy, możemy poczekać chwilę na kwitnienie krokusów. Polana tych wspaniałych kwiatów jest niedaleko, w drodze na zamek Radosno.
Z kolei wczesnym latem zachwycają wszędobylskie naparstnice. Znajdziemy je na skalistych rumowiskach, stokach. Niemal na wszystkich wzniesieniach w parku. Na przełomie czerwca i lipca tworzą całe połacie widowiskowych kwiatostanów.
Nie mniej urokliwe są łany łubinu. Napotkamy je w okolicach Przełęczy Trzech Dolin koło Andrzejówki.
Innych, w tym chronionych kwiatów, też nie brakuje. Mnóstwo jest tez krzewów borówki czarnej.
Oczywiście są też zwierzęta.
Warto zwrócić uwagę, że Góry Suche to także kapryśna pogoda.
Na koniec jeszcze raz zachwyćmy się tym, co jest najcenniejsze w Parku Krajobrazowym Sudetów Wałbrzyskich – naturalnymi krajobrazami!
W kolejnej części będzie o skarbach kultury
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz