Piękna trasa i niezwykle ciekawe miejsca o wyjątkowym charakterze! Start i meta pętli skomunikowane są z przystankami kolejowymi, dzięki czemu na wycieczkę wybrać się można pociągiem (PS okolica jest atrakcyjna nie tylko dla piechurów, ale i rowerzystów).
Oto 29 km pełne wrażeń, które pokonałem w letni upał, na przekór trudnościom, ciesząc się fantastycznymi widokami i przygodą!
Zapraszam do relacji z mojej wycieczki w Góry Izerskie – piękny zakątek Sudetów. Będą interesujące schroniska, punkty widokowe, rezerwat, wspaniała rzeka – jedna z najpiękniejszych w kraju!, a nawet kulinarny smaczek – kultowe naleśniki z jagodami z Chatki Górzystów!
Na końcu wpisu mapa z mojej trasy (lokalizacje wszystkich punktów trasy).
Pętlę zacząłem na przystanku Szklarska Poręba Jakuszyce, gdzie dostałem się dzięki kolejowym przewozom pasażerskim (pociąg Wrocław – Szklarska Poręba Górna i przesiadka na pociąg Szklarska Poręba - Harrachov - Tanvald – Liberec). Rozkłady jazdy znajdziecie na stronie: https://kolejedolnoslaskie.pl/rozklad-jazdy/
„Szklarska Poręba Jakuszyce – najwyżej położona stacja kolejowa w Polsce na wysokości 886 m nad poziomem morza, usytuowana w dzielnicy Szklarskiej Poręby Jakuszyce w województwie dolnośląskim. Stacja została oddana do użytku w październiku 1902 roku. Linia kolejowa nr 311 Jelenia Góra – Jakuszyce (granica państwa) (aktualnie tzw. Kolej Izerska)” (wikipedia)
Pierwsze kilometry drogi wiodły szlakiem po starej szosie asfaltowej do stacji turystycznej Orle. To łatwy odcinek, biegnący po równym terenie, w dużej mierze zalesiony.
„Stacja turystyczna „Orle” – stacja turystyczna (schronisko turystyczne) w Górach Izerskich, pozostałość po powstałej przy hucie szkła osadzie (kolonii) Carlsthal. Obecnie w granicach Szklarskiej Poręby. Położona jest u stóp góry Granicznik (870 m n.p.m.). W ramach utworzonego w listopadzie 2009 Izerskiego Parku Ciemnego Nieba (Jest to pierwszy w Polsce park ciemnego nieba oraz pierwszy na świecie transgraniczny park tego typu), 18 września 2010 oddano do użytku „astrościeżkę” – model układu słonecznego, wskazujący skalę odległości poszczególnych planet od Słońca, którego umowna lokalizacja znajduje się przy schronisku” (wikipedia)
lokalizacja: >> https://g.page/stacjaturystycznaorle?share
strona internetowa: http://www.orleturystyczne.pl/
Nie planowałem postoju w tym miejscu i udałem się w dalszą wędrówkę. Szczególnie podziwiałem przyrodę, występującą tu i ówdzie wełniankę i kosodrzewinę. Krajobraz w tych okolicach jest zaskakująco „płaski”, prawie nie widać, że jest się w stosunkowo wysoko w górach.
„Rezerwat przyrody Torfowiska Doliny Izery – torfowiskowy rezerwat przyrody w województwie dolnośląskim położony w gminie Mirsk oraz częściowo na terenie gminy miejskiej Szklarska Poręba. Obejmuje m.in. część Hali Izerskiej, a przy jego granicy znajduje się schronisko turystyczne Chatka Górzystów. Powstał dla ochrony stanowiska brzozy karłowatej (jest to jedno z trzech miejsc występowania tej rośliny w Polsce). Występują tu również kosodrzewina (jest to najniżej położone stanowisko w Polsce), jałowiec halny, bażyna czarna, malina moroszka, mchy torfowce, rosiczki, turzyce i wełnianki” (wikipedia)
Chwilę postoju zrobiłem sobie przy zakolu Izery przy szlaku. Widok „rudej” rzeki pełnej skał był wręcz fascynujący. Kontrast kolorystyczny między rzeką, niebem a lasem dawał niesamowite wrażenia wzrokowe!
„Izera (cz. Jizera, niem. Iser) – rzeka w Czechach i na granicy w Polsce; prawy dopływ Łaby; długość 164 km. Źródlisko w Górach Izerskich tworzone z wielu drobnych strumyków wypływających z południowego zbocza Smreku na wysokości 980 m n.p.m. W górnym biegu na Hali Izerskiej płynie na południowy wschód meandrującym korytem przez długi ciąg torfowisk wysokich objętych ścisłym rezerwatem przyrody Torfowiska Doliny Izery w Polsce oraz Rašeliniště Izery Czechach. W górnym biegu, na odcinku od źródła do osady Mytiný, wyznacza granicę polsko-czeską na długości 15 km. Nazwa ma rodowód celtycki – isirás znaczyło „szybki”, „silny”, „bystry”. „ (wikipedia)
Dalej wędrowałem wspaniałą łąką pośród świerkowych lasów. Łany kwitnących rdestów i innych roślin odsłaniały ruiny starej osady. Urokliwym mostkiem ruszyłem w stronę kolejnego schroniska. Tam planowałem krótki postój. I konsumpcję.
„Hala Izerska (Izerska Łąka, niem. Grosse Iserwiese, cz. Velká Jizerská louka) – górska łąka położona na wysokości 840–880 m n.p.m. w dolinie Izery w Górach Izerskich w Sudetach. Ze względu na najniższe średnie temperatury roczne Hala Izerska uważana jest za polski biegun zimna (konkurując z Puścizną Rękowiańską). Rekordowo niskie temperatury na Hali Izerskiej są efektem nocnej inwersji temperatury, powstającej, kiedy ze zboczy gór schodzi chłodne powietrze w kierunku szczelnej kotliny” (wikipedia)
Chatka Górzystów to bardzo klimatyczne miejsce. Osamotniona budowla jest pozostałością po nieistniejącej wsi! Obiekt ma wręcz kultowy status i jest odwiedzany również z uwagi na przysmak – biszkoptowe naleśniki z serkiem i jagodami.
„Izera (Gross-Iser) – obecnie część Świeradowa-Zdroju, nieistniejąca już wieś na Hali Izerskiej, w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w Górach Izerskich w Sudetach Zachodnich. Do współczesnych czasów, po dwóch szkołach (starej i nowej z lat 30.), dwóch gospodach, trzech schroniskach, dwóch budynkach celnych, kawiarni, leśniczówce Schaffgotschów, remizie straży pożarnej, domku myśliwskim i czterdziestu trzech domach mieszkalnych, pozostał jeden budynek – dawna nowa szkoła (nie licząc byłego budynku do prac ręcznych dla chłopców, dawniej połączonego ze szkołą, pełniącego dzisiaj funkcję drewutni). Mieści się w nim Chatka Górzystów” (wikipedia)
Chatka Górzystów
lokalizacja: >>> https://goo.gl/maps/Y7PD9NwNVaYXH9hE6
strona internetowa: http://www.chatkagorzystow.pl/
Od Chatki Górzystów szlak wiódł (żółty a następnie czerwony – Główny Szlak Sudecki) – bardziej w górę, momentami stromo, innym razem biegnący trawersem). Ruszyłem w kierunku najwyższych wzniesień pasma i zarazem ciekawych punktów widokowych.
„Sine Skałki (czes. Modré kameny, niem. Blaue Steine) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich, w Grzbiecie Wysokim. Sine Skałki są drugim co do wysokości wzniesieniem w Górach Izerskich” (wikipedia)
„Wysoka Kopa (niem. Hinterberg, 1127,6 m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w Górach Izerskich, w masywie Wysokiego Grzbietu. Wysoka Kopa należy do Korony Gór Polski i Korony Sudetów” (wikipedia)
Po tym szczycie lekko zboczyłem ze szlaku, by zobaczyć z bliska wyjątkowe miejsce – niesamowitą kopalnię!
„Kopalnia kwarcu „Stanisław” w Szklarskiej Porębie (niem. Weisse Flins) – kopalnia odkrywkowa na wysokości 1050 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim, w Szklarskiej Porębie, w Górach Izerskich. Jest to najwyżej położony zakład wydobywczy w środkowej Europie. Cała najbliższa okolica kopalni Stanisław jest silnie przekształcona przez człowieka. Eksploatacja zamieniła wierzchołek góry w dziurę” (wikipedia)
Wróciłem na szlak i wędrowałem GSS w kierunku Wysokiego Kamienia, mijając m.in. Zwalisko i Zawalidrogę. Tuż przed szczytem Wysokiego Kamienia wszedłem na nieoznaczone, wybitne skałki, z których roztaczał się wspaniały widok!
Kolejnym etapem był popularny Wysoki Kamień z trzecim na mojej trasie schroniskiem i klimatyczną wieżą widokową (w budowie).
„Wysoki Kamień (niem. Hochstein im Isergebirge, 1058 m n.p.m.) – szczyt w Sudetach Zachodnich, położony w Wysokim Grzbiecie (Góry Izerskie), tuż nad Szklarską Porębą. Ze szczytu rozciąga się panorama na Karkonosze, Góry Izerskie, Góry Kaczawskie oraz Rudawy Janowickie. Na grzbiecie biegnącym na zachód od głównego szczytu aż do przełęczy Rozdroże pod Zwaliskiem występują trzy wybitne skaliste wyniesienia o wysokościach 1050 (Duży Wysoki Kamień), 1025 Zawalidroga i 1023 (bezimienne). W 1837 Schaffgotschowie, będący właścicielami tych terenów, wybudowali na szczycie schronisko Hochsteinbaude, jako jedne z pierwszych w Sudetach, w tym czasie rodzina ta wzniosła też schronisko nad Śnieżnymi Kotłami. W 1875 powstała wieża widokowa, ale już w 1882 budynek schroniska spłonął. Współczesne schronisko powstało w miejscu rozebranego w 1963 roku poprzedniego (drugiego) schroniska" (wikipedia)
schronisko Wysoki Kamień:
lokalizacja: >> https://goo.gl/maps/biVwVPeqbxcmtnP96
strona internetowa: https://www.wysokikamien.com.pl/
Czerwonym szlakiem zszedłem do Szklarskiej Poręby, gdzie miałem chwilę na mały relaks. Oprócz posilenia się, podziwiałem krajobrazy z punktów widokowych Karczmarz i z tarasu przy dworcu Szklarska Poręba Górna.
„Szklarska Poręba Górna – część miasta Szklarska Poręba w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim. Szklarska Poręba Górna – stacja kolejowa w Szklarskiej Porębie, w powiecie karkonoskim, w województwie dolnośląskim. Według klasyfikacji PKP ma kategorię dworca turystycznego. Stacja została otwarta 25 czerwca 1902 roku” (wikipedia)
Po tych wszystkich atrakcjach przyszła pora na pożegnanie z Górami Izerskimi i odjazd pociągiem w kierunku domu.
Trasa obejmowała odcinki szlaków w Szklarskiej Porębie (powiat karkonoski, dawniej jeleniogórski), Mirsku (powiat lwówecki) i Świeradowie-Zdroju (powiat lubański).
Polecam również inne posty oznaczone tagami:
#GóryIzerskie
CC BY-NC-ND
Autorem bloga jest dziennikarz, przewodnik, teatrolog, regionalista-amator, bloger od 2011 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz